باید رید!
سیدمحمدرضا میرزاده‌ی عشقی، در سال 1312ه. ق در همدان متولد شد. در ابتدای جنگ جهانی اول به استانبول که در آن زمان کانون فعالیت ملیون ایران شده بود، مهاجرت کرد و در سال 1337ه. ق به همدان بازگشت و پس از آن به تهران آمد و شروع به انتشار مقالات و اشعار خود در مطبوعات آن زمان تهران کرد.
عشقی، زبانی آتشین و نیش‌دار داشت و هزلیات و هجویه‌های او، عاقبت کار دستش داد و در روز 12 تیر ماه 1303 شمسی، در تهران هدف گلوله‌ی افراد ناشناس قرار گرفت و در حالی که 31 سال بیش‌تر نداشت، چشم از جهان فرو بست.
شعر باید رید، یکی از تندترین و معروف‌ترین اشعار عشقی است.
عشقی غیر از این شعر، اشعار معروف دیگری هم‌چون نوروزی‌نامه، سه تابلو مریم، احتیاج و رستاخیز را نیز سروده است.
باید رید!
بعد از این بر وطن و بوم و برش باید رید.......... به چنین مجلس و بر کر و فرش باید رید
به حقیقت در عدل ار در این بام و در است..... به چنین عدل و به دیوار و درش باید رید
آن‌که بگرفته از او تا کمر ایران را گه............... به مکافات الی تا کمرش باید رید
پدر ملت ایران اگر این بی پدر است.............. بر چنین ملت و روح پدرش باید رید
به مدرس نتوان کرد جسارت اما................... آن‌قدر هست که بر ریش خرش باید رید
این حرارت که به خود احمد آذر دارد.............. تا که خاموش شود بر شررش باید رید
شفق سرخ نوشت آصف کرمانی مرد........... غفرالله کنون بر اثرش باید رید
آن دهستانی بی مدرک تحمیلی لر.............. از توک پاش الی مغز سرش باید رید
گر ندارد ضرر و نفع مشیرالدوله................... بهر این ملک به نفع و ضررش باید رید
ار رَود موتمن‌الملک به مجلس گاهی............ احترامن به سر رهگذرش باید رید
